Ισότητα των φύλων

Το 2022, η Βουλγαρία κατέλαβε τη 18η θέση στον δείκτη του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, το οποίο κατατάσσει την πρόοδο των κρατών της ΕΕ στην ισότητα των φύλων σε διάφορους τομείς. Η συνολική βαθμολογία της Βουλγαρίας με 60,7 στα 100 ήταν 7,9 μονάδες κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερο ανησυχητικό, η Βουλγαρία είναι η χώρα με τις χειρότερες επιδόσεις όσον αφορά την οικονομική ισότητα μεταξύ των φύλων, η οποία λαμβάνει υπόψη τις διαφορές μεταξύ των φύλων στις αποδοχές και τη φτώχεια.[1] Αυτό επιβεβαιώνεται από στοιχεία της Βουλγαρικής Συνομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων, η οποία διαπίστωσε ότι οι Βούλγαρες γυναίκες επηρεάζονται περισσότερο από τον πληθωρισμό από τους άνδρες, καθώς κερδίζουν σημαντικά χαμηλότερους μισθούς κατά μέσο όρο. Το χάσμα αμοιβών μεταξύ των φύλων για την οικονομία συνολικά ανέρχεται σε 15,51 TP3T. Ακόμη και σε τομείς με υψηλότερη γυναικεία απασχόληση, όπως η εκπαίδευση, η διαφορά στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων είναι σημαντική. Μια συνέπεια αυτής της μισθολογικής διαφοράς μεταξύ των φύλων είναι το μεγάλο συνταξιοδοτικό χάσμα μεταξύ των φύλων περίπου 20%, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα 51% γυναικών συνταξιούχων να βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, σε σύγκριση με 37% των ανδρών συνταξιούχων.[2] Η NSG αναφέρει ότι αυτή η έλλειψη γυναικείας οικονομικής δύναμης συνδέεται άμεσα με την έλλειψη πολιτικής δύναμης των γυναικών. Στις πέντε εκλογές που διεξήχθησαν στη Βουλγαρία μεταξύ 2021 και 2022, οι γυναίκες αντιπροσώπευαν μόνο μεταξύ 34% και 24% των υποψηφίων στους εκλογικούς καταλόγους. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι γυναίκες ήταν επικεφαλής μόνο στο 20% των καταλόγων, πράγμα που σημαίνει ότι πολλές γυναίκες υποψήφιες τοποθετήθηκαν σε θέσεις από τις οποίες ήταν πολύ απίθανο να εκλεγούν, αποδυναμώνοντας περαιτέρω τη γυναικεία εκπροσώπηση.[3]

Στη Βουλγαρία, η πολιτική των φύλων σε κρατικό επίπεδο καθορίζεται επί του παρόντος από την Εθνική Στρατηγική για την Προώθηση της Ισότητας μεταξύ Ανδρών και Γυναικών 2021-2030, η οποία εγκρίθηκε από τη βουλγαρική κυβέρνηση το 2020. Ωστόσο, η NSG σημείωσε ότι η νέα στρατηγική δεν διαφέρει ουσιαστικά από την προηγούμενη. Επιπλέον, οι στόχοι στην τρέχουσα στρατηγική είναι οι ίδιοι με εκείνους της προηγούμενης έκδοσης, υποδηλώνοντας πλήρη έλλειψη προόδου. Αυτό επιδεινώνεται από την έλλειψη ανάλυσης της αποτελεσματικότητας της προηγούμενης στρατηγικής. Τέλος, δεν αναφέρεται η πολιτικοποιημένη αντίδραση κατά της ισότητας των φύλων, ιδίως η απόρριψη της επικύρωσης της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και η ταχεία εξάπλωση της παραπληροφόρησης σχετικά με την ισότητα των φύλων. Οι φορείς που είναι επιφορτισμένοι με τη διασφάλιση της ισότητας των φύλων είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένοι ή απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν το ζήτημα, σύμφωνα με την NSG. Αν και το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής έχει οριστεί ως το αρμόδιο υπουργείο για την εφαρμογή της κρατικής πολιτικής για την ισότητα των φύλων, η NSG αναφέρει ότι οι ενέργειές της έχουν περιοριστεί σε ένα ετήσιο βραβείο που απονέμεται σε οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην προώθηση της ισότητας των φύλων. Άλλοι παράγοντες, όπως η Επιτροπή για την Προστασία από τις Διακρίσεις και ο Διαμεσολαβητής, έχουν συμμετάσχει στην προστασία από τις διακρίσεις στο περιθώριο. Ωστόσο, στη Βουλγαρία δεν υπάρχει θεσμός που να ασχολείται μόνιμα με την ισότητα των φύλων.[4]

Η ανεργία των νέων

Η ανεργία των νέων στη Βουλγαρία διαμορφώθηκε σε 12.231 TP3T το 2022, μείωση 3,6 ποσοστιαίων μονάδων από το 2021.[5] Η NSG σημείωσε ότι, αν και τα ποσοστά συμμετοχής στην αγορά εργασίας έχουν ανακάμψει μεταξύ των νέων μετά την πανδημία, εξακολουθούν να είναι κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικά για τους νέους με χαμηλή εκπαίδευση ή αναπηρίες και όσους προέρχονται από αγροτικές περιοχές ή τη μειονότητα των Ρομά. Η υψηλότερη ανεργία των νέων προέρχεται γενικά από διάφορους παράγοντες, όπως η έλλειψη επαγγελματικής εμπειρίας και επαγγελματικών επαφών, οι υπανάπτυκτες δεξιότητες και ο υψηλότερος κίνδυνος άτυπης ή επισφαλούς απασχόλησης.[6] Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογραμμίζει το διαρθρωτικό ζήτημα του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου στη Βουλγαρία: Το Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Φοιτητών (PISA) του ΟΟΣΑ δείχνει ότι η χαμηλή επίδοση στις βασικές δεξιότητες είναι διπλάσια στη Βουλγαρία από τον μέσο όρο της ΕΕ.[7] Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια αναντιστοιχία μεταξύ των δεξιοτήτων που απαιτούνται από τους εργοδότες και εκείνων που αποκτούν οι νέοι στη Βουλγαρία, ειδικά εκείνοι που προέρχονται από μειονεκτικά περιβάλλοντα. Συνέπεια της ανεργίας είναι η σημαντική και συστηματική διαρροή εγκεφάλων, η οποία συνεχίζεται για πολλές δεκαετίες. Η NSG επέστησε την προσοχή στην παράδοξη κατάσταση στην οποία η Βουλγαρία δεν είναι σε θέση να διατηρήσει τους νέους με υψηλή μόρφωση, ενώ η ζήτηση για αυτούς τους εργαζομένους υψηλής ειδίκευσης αυξάνεται. Σημείωσαν επίσης ότι απαιτείται ένα σύνολο νέων δεξιοτήτων, επικεντρωμένων στην τεχνολογία και στις ΤΠΕ, αλλά ότι αυτές είναι δύσκολο να αποκτηθούν στη Βουλγαρία.

Ένταξη μεταναστών, προσφύγων, αιτούντων άσυλο και ευάλωτων ομάδων

Περίπου 319.000 Ουκρανοί πρόσφυγες έφτασαν στη Βουλγαρία κατά την περίοδο αναφοράς, εκ των οποίων περίπου 114.000 έλαβαν προσωρινή προστασία, συμπεριλαμβανομένων περίπου 40.000 παιδιών. Οι βουλγαρικές αρχές έσπευσαν να θεσπίσουν διαδικασίες για να επιτρέψουν την ταχεία ενσωμάτωση παιδιών από την Ουκρανία σε βουλγαρικά νηπιαγωγεία και σχολεία. Αυτά περιλαμβάνουν τη χρήση της αξιολόγησης της προηγούμενης εκπαίδευσης για την εύρεση κατάλληλης θέσης. Μόλις εγγραφούν, τα παιδιά της Ουκρανίας λαμβάνουν πρόσθετη εκπαίδευση στα βουλγαρικά ως ξένη γλώσσα καθώς και ψυχολογική υποστήριξη εάν είναι απαραίτητο. Πρόσθετοι πόροι έχουν διατεθεί για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Έχουν επίσης ληφθεί μέτρα για την ταχεία ένταξη των Ουκρανών στην αγορά εργασίας. Η απονομή του καθεστώτος του πρόσφυγα ή της διεθνούς προστασίας προβλέπει το άμεσο δικαίωμα εργασίας στη Βουλγαρία. Επιπλέον, η Βουλγαρία επικυρώνει τα προσόντα των Ουκρανών που έχουν αποκτήσει προηγουμένως, καθώς και την άτυπη και μη τυπική μάθησή τους. Πρόσθετα προγράμματα, όπως το πρόγραμμα Απασχόληση και Κατάρτιση των Προσφύγων, παρέχουν στους πρόσφυγες εκπαίδευση στη βουλγαρική γλώσσα και επιστρέφουν τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης των εργοδοτών που προσλαμβάνουν πρόσφυγες. Χάρη σε αυτά τα μέτρα, 701 TP3T Ουκρανών προσφύγων είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν άμεσα τις εργασίες τους, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγαν οι βουλγαρικές αρχές. Και οι βουλγαρικές επιχειρήσεις έχουν προσλάβει πολλούς Ουκρανούς, κυρίως στον τομέα της πληροφορικής, της μηχανικής και του τουρισμού. Ωστόσο, η NSG σημείωσε ότι το άνοιγμα της Βουλγαρίας στους Ουκρανούς πρόσφυγες έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη στάση της χώρας απέναντι στους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ενώ οι Ουκρανοί πρόσφυγες στεγάζονταν αρχικά σε παραθαλάσσια θέρετρα, άλλοι αιτούντες άσυλο τοποθετήθηκαν σε καταυλισμούς μεταναστών χωρίς δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας. Οι Ουκρανοί έλαβαν άμεση πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση, ενώ Σύροι, Αφγανοί, Ιρακινοί και άλλοι όχι. Καθώς η Βουλγαρία είναι γενικά χώρα διέλευσης –και όχι τελικός προορισμός– για μη Ουκρανούς πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, η βουλγαρική κυβέρνηση δεν αισθάνθηκε την ανάγκη λήψης μέτρων για την υποστήριξη της ένταξής τους στη βουλγαρική κοινωνία.[8]

[1] Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (2023), Δείκτης Ισότητας των Φύλων 2022 – Βουλγαρία: https://eige.europa.eu/gender-equality-index/2022/country/BG

[2]  BTA (2023), Οι γυναίκες στη Βουλγαρία επηρεάζονται περισσότερο από τον πληθωρισμό από τους άνδρες λόγω της διαφοράς στις αμοιβές - Συνδικαλιστική οργάνωση: https://www.bta.bg/en/news/economy/419403-women-in-bulgaria-more-affected-by-inflation-than-men-due-to-pay-gap-trade-uni

[3] Ίδρυμα Ekaterina Karavelova (2023), Ισότητα των φύλων στην πολιτική - Προκλήσεις και ευκαιρίες στο βουλγαρικό πλαίσιο: https://ekfwomen.org/wp-content/uploads/2023/03/gender_equality_in_politics_web_eng.pdf

[4] Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2022), Έκθεση χώρας - Ισότητα των φύλων, Βουλγαρία: https://www.equalitylaw.eu/downloads/5662-bulgaria-country-report-gender-equality-2022-1-56-mb

[5]  Statista (2023), Βουλγαρία – ανεργία νέων: https://www.statista.com/statistics/811729/youth-unemployment-rate-in-bulgaria/

[6] Albena Vutsova και Martina Arabadzhieva (2022), Τρεις ανατολικές περιπτώσεις τάσεων ανεργίας νέων – Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία: https://ideas.repec.org/a/bas/econst/y2022i3p94-110.html

[7] Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2023), Έκθεση χώρας 2023 – Βουλγαρία: https://economy-finance.ec.europa.eu/system/files/2023-05/BG_SWD_2023_602_en.pdf

[8] Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και τους Εξόριστους (2023), Έκθεση Χώρας – Βουλγαρία: https://asylumineurope.org/reports/country/bulgaria/

Έρευνα του Eurofound δείχνει ότι 13% Βουλγάρων αγωνίζονται να εξισορροπήσουν την εργασία με την προσωπική τους ζωή. Οι εργαζόμενοι άνδρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες από τις εργαζόμενες να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Από όλους τους απασχολούμενους Βούλγαρους, οι 43,51 TP3T πιστεύουν ότι η συμφιλίωση της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής απαιτεί πρόσθετη προσπάθεια και άγχος από την πλευρά του εργαζομένου. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ένας στους τρεις Βούλγαρους υπαλλήλους εργάζεται περισσότερες από 45 ώρες την εβδομάδα και οι μισοί εργάζονται τουλάχιστον δύο Σάββατα το μήνα. Επιπλέον, οι γυναίκες φαίνεται να υποφέρουν περισσότερο από τους άνδρες από την έλλειψη ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.[1] Ενώ ο αριθμός των γυναικών που εργάζονται πάνω από 48 ώρες την εβδομάδα είναι κοντά σε αυτόν των ανδρών, και ενώ πολλά νοικοκυριά έχουν διπλά εισοδήματα, οι Βούλγαρες εκτελούν περισσότερες απλήρωτες εργασίες για το νοικοκυριό και τη φροντίδα από τους άνδρες, διαταράσσοντας την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.[2]

Η οδηγία για την ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής και η οδηγία για τις διαφανείς και προβλέψιμες συνθήκες εργασίας μεταφέρθηκαν στη βουλγαρική νομοθεσία το 2022. Μεταξύ άλλων μέτρων, αυτά διευκρίνισαν τον ορισμό του χρόνου εργασίας για εφημερίες και εφημερίες, εισήγαγαν τη γονική άδεια μετ' αποδοχών για τους πατέρες και απαιτούσε από τους εργοδότες να παρέχουν σαφή χρονοδιαγράμματα εργασίας και επαρκή ενημέρωση για τις βάρδιες. Οι εργαζόμενοι γονείς παιδιών κάτω των οκτώ ετών και άλλοι εργαζόμενοι με ευθύνες φροντίδας είχαν μεγαλύτερα δικαιώματα στην τηλεργασία για να μπορέσουν να εξισορροπήσουν τις ευθύνες φροντίδας και εργασίας. Ωστόσο, αυτά τα δικαιώματα μπορεί να αρνηθούν από έναν εργοδότη μέσω μιας αιτιολογημένης δήλωσης. Τέλος, τα δικαιώματα άδειας μετ' αποδοχών έχουν επεκταθεί και στους νέους στις πρώτες τους δουλειές: Πρέπει πλέον να εργαστούν μόνο για έναν μήνα πριν μπορέσουν να λάβουν άδεια μετ' αποδοχών, σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο των οκτώ μηνών.[3] Ωστόσο, η νέα υποχρέωση των εργοδοτών να παρακολουθούν και να αναφέρουν την άδεια στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης παρεμποδίζεται από την έλλειψη ψηφιοποιημένου, ενοποιημένου συστήματος αναφοράς. Η NSG ανέφερε επίσης ότι η χρήση της εξ αποστάσεως και ευέλικτης εργασίας έγινε πιο κοινή στη Βουλγαρία μετά την πανδημίας, βελτιώνοντας την ικανότητα των επιλέξιμων εργαζομένων να εξισορροπούν την επαγγελματική και την προσωπική τους ζωή. Καμία άλλη αλλαγή στους εργατικούς κανονισμούς ή στη σύνθεση του κοινωνικού διαλόγου δεν σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου, η οποία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό[4]η έλλειψη σταθερής κυβέρνησης.[5]

[1] Passport to Trade 2.0 (2023), Ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής – Βουλγαρία: https://businessculture.org/eastern-europe/bulgaria/work-life-balance/

[2] Manager.bg (2023), Ο νέος ορισμός της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής: https://manager.bg/job-%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B4%D0%B6%D1%8A%D1%80/noviat-balans-mezdu-profesionalen-i-lichen-zivot-v-promenenia-svat

[3] EY (2022), Πρόσθετες αλλαγές στη βουλγαρική εργατική νομοθεσία σχετικά με τον ενεργό και ανενεργό χρόνο εφημερίας και τις διακοπές: https://www.ey.com/en_bg/law/additional-changes-in-bulgarian-labour-law-concerning-active-and

[5] Eurofound (2023), Ζώντας και Εργασία στη Βουλγαρία: https://www.eurofound.europa.eu/en/country/bulgaria

Πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη

Η NSG ανέφερε ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο ουσιαστικό δικαίωμα της Βουλγαρίας στην υγειονομική περίθαλψη είναι η διατήρηση των υψηλών πληρωμών από την τσέπη για τις υπηρεσίες υγείας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), αυτές οι πληρωμές αντιπροσώπευαν 39% δαπανών για την υγεία το 2019, πολύ πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι 21%. Πιο πρόσφατα στοιχεία από το γραφείο του ΠΟΥ για την Ευρώπη αποκάλυψαν ότι ένα στα πέντε βουλγαρικά νοικοκυριά πραγματοποίησε πληρωμές από την τσέπη του που υπερέβαιναν την ικανότητά τους να πληρώσουν κατά τουλάχιστον 401 TP3T. Τέτοιες καταστροφικές δαπάνες για την υγεία μπορεί να οδηγήσουν στο να μην είναι σε θέση ένα νοικοκυριό να αντέξει οικονομικά είδη πρώτης ανάγκης όπως τρόφιμα, ενέργεια και στέγαση. Είναι πιο πιθανό να επηρεάσει άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, άτομα που ζουν σε αγροτικές περιοχές και άτομα με χαμηλά εισοδήματα. Πάνω από 151 TP3T του πληθυσμού δεν έχει καμία μορφή ασφάλισης υγείας και το κράτος πληρώνει εισφορές μόνο για όσους βρίσκονται σε ακραία φτώχεια. Αυτό σημαίνει ότι πολλά άτομα με χαμηλό εισόδημα πρέπει να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Παρά το γεγονός ότι έχουν την υψηλότερη αναλογία νοσοκομείων προς άτομα στην ΕΕ, οι Βούλγαροι είναι γενικά δυσαρεστημένοι με την παροχή υγειονομικής περίθαλψης στη χώρα τους: 37% από τους ερωτηθέντες ήταν ικανοποιημένοι και 47% όχι. Το κόστος των φαρμάκων και των ιατρικών εξετάσεων είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας αυτής της δυσαρέσκειας. Ένας στους πέντε Βούλγαρους αναφέρει ότι σταμάτησε να λαμβάνει συνταγογραφούμενα φάρμακα λόγω του κόστους και περισσότεροι από ένας στους τέσσερις (27%) επισκέφτηκαν έναν εξειδικευμένο γιατρό για τον ίδιο λόγο. Η NSG σημείωσε επίσης ότι η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι γενικά ταχύτερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με μικρότερους χρόνους αναμονής, εφόσον ένα άτομο μπορεί να αντέξει οικονομικά το υψηλό προσωπικό κόστος.[1]

[1] Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας Ευρώπη (2022), οι υψηλές από την τσέπη πληρωμές της Βουλγαρίας για υγειονομική περίθαλψη υπονομεύουν την πρόοδο προς την καθολική κάλυψη υγείας: https://www.who.int/europe/news/item/19-07-2022-bulgaria-s-high-out-of-pocket-payments-for-health-care-undermine-progress-towards-universal-health-coverage

Ελευθερία του Τύπου

Οι Βούλγαροι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν απειλές και πιέσεις από ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Παρά το πλουραλιστικό τοπίο των μέσων ενημέρωσης, η ιδιοκτησία παραμένει αδιαφανής και πολλά μέσα εξαρτώνται από κρατικές επιδοτήσεις, καθιστώντας τα ευάλωτα στην κυβερνητική επιρροή.[1] Μια έρευνα που διεξήχθη από το βουλγαρικό τμήμα της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων βρήκε σημαντική γεωγραφική συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης. Δύο στους τρεις δημοσιογράφους που ερωτήθηκαν εργάζονται στη Σόφια και μόνο 181 TP3T ερωτηθέντων ανέφεραν ότι εργάζονται για τοπικά ή περιφερειακά μέσα ενημέρωσης. Παρόλο που οι δημοσιογράφοι ανέφεραν μείωση των εξωτερικών πιέσεων που περιορίζουν την ελευθερία τους να αναφέρουν, υπήρξε μια ανησυχητική αύξηση της αυτολογοκρισίας. Αυτό είναι αποτέλεσμα της ανάγκης οι διεξόδους να καλλιεργούν καλές σχέσεις με τις επιχειρήσεις και τις αρχές προκειμένου να παραμείνουν οικονομικά βιώσιμοι. Η συνέχιση της εργασίας εξαρτάται από τα διαφημιστικά έσοδα από ιδιωτικές επιχειρήσεις και την πρόσβαση σε πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές, τα οποία μπορούν να αποσυρθούν εάν η αναφορά είναι κρίσιμη.[2] Η παρακολούθηση του πολιτικού χώρου CIVICUS ορίζει τον αστικό χώρο στη Βουλγαρία ως περιορισμένο.[3]

[1] Freedom House (2023), Freedom in the World 2022 – Βουλγαρία: https://freedomhouse.org/country/bulgaria/freedom-world/2022

[2] Association of European Journalists Bulgaria (2022), Media under Fire, 2022 – Ετήσια έρευνα για την ελευθερία του λόγου στη Βουλγαρία: https://aej-bulgaria.org/wp-content/uploads/2022/10/Media-under-fire_EN.pdf

[3] CIVICUS (2023), Monitor - Βουλγαρία: https://monitor.civicus.org/country/bulgaria/

Πρόσβαση στην ενέργεια

Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας στη Βουλγαρία παρεμποδίζονται από την έλλειψη επίσημου ορισμού του ζητήματος από τη χώρα. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες στατιστικές της ΕΕ για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης (EU-SILC) από το 2020, 27,51 TP3T βουλγαρικών νοικοκυριών αγωνίζονται να διατηρήσουν τα σπίτια τους επαρκώς ζεστά και 22,21 TP3T έχουν καθυστερήσεις στους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας. Επιπλέον, μόνο 250.000 από τα 1,66 εκατομμύρια Βούλγαροι που ζουν στη φτώχεια λαμβάνουν επιδοτήσεις θέρμανσης. Αυτό το ζήτημα έχει επιδεινωθεί μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την επακόλουθη διακοπή του ενεργειακού εφοδιασμού, καθώς 751 TP3T φυσικού αερίου της Βουλγαρίας και 1001 TP3T άνθρακας της εισήχθησαν από τη Ρωσία το 2020.[1] Τα στοιχεία της Eurostat από το 2021 έδειξαν ότι η Βουλγαρία είναι το κράτος της ΕΕ με το χειρότερο πρόβλημα ενεργειακής φτώχειας: 23,71 TP3T Βουλγάρων δεν έχουν πρόσβαση σε κανονική θέρμανση, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 6,9%.

[1] European Social Policy Network (2022), ESPN Flash Report - Βουλγαρία: η ενεργειακή φτώχεια είναι η κύρια πρόκληση για την πολιτική κοινωνικής ένταξης, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία: https://ec.europa.eu/social/main.jsp?langId=en&catId=1135&newsId=10318&furtherNews=yes